“Sorry, hoor. Soms word ik echt een beetje bang van die quotes van je. Denk je dat je Oprah Winfrey bent ofzo?”
Dat zei een goede vriend van me tijdens de lunch. Van je vrienden moet je het hebben!
Ik schoot in de lach. En dat voelde fijn. Want ik realiseerde me, dat ik een paar jaar geleden zo’n opmerking heel erg pijnlijk had gevonden. En dat het een trigger zou zijn voor allerlei onzekere gedachtes.
“Zie je wel, ze denken dat je het hoog in de bol hebt.”
“Wie denk je wel niet dat je bent?”
“Dacht je nou serieus dat iemand zit te wachten op die tips van jou?”
Maar nu kon ik er om lachen en het een plekje geven. Nee, ik denk serieus niet dat ik Oprah Winfrey ben. Ik WEET dat ik geen Oprah ben. Ik presenteer mijn eigen online talkshow waar hooguit een paar honderd mensen naar kijken. In totaal. Ik weet heel goed dat dat geen Linda’s Zomerweek is.
Dus hoe ben ik in die tussenliggende jaren anders naar feedback gaan kijken? Drie tips voor jou om om te gaan met feedback:
1) Kijk van wie de feedback komt. De vriend die mij dit vroeg ken ik goed, en heb hem heel hoog zitten. Maar hij past niet mijn doelgroep. Hij is een jonge vent in loondienst, dus het tegenovergestelde van mijn ideale klant: vrouwelijke ondernemers. Hoe dierbaarder de persoon hoe moeilijker het soms is om kritiek te krijgen, bijvoorbeeld van je zus, of een vriendin. Maar is zij jouw potentiële klant? Of wil ze jou gewoon beschermen? Lief bedoeld, maar dat is niet nodig: jij hebt werk te doen! 😉
2) Ga voorbij de schaamte. Juist als je voelt “Oeh, dit is spannend” of “Ik ben vast de enige die dit vind”, dan heb je vaak een mooi onderwerp te pakken. Je bent nooit alleen met jouw ervaring of mening. Juist als het een beetje schuurt, zie je dat mensen er op aan slaan. Maar let op: hoe uitgesprokener jij bent, hoe uiteenlopender de reacties! Je zult feedback krijgen van mensen die dankbaar zijn dat jij een thema hebt aangesneden, maar ook mensen horen die denken “is dat nou nodig?”
3) Wat is de intentie waarmee je het deelt? Ben je alleen uit op de likes, of sta je ook echt achter de boodschap en denk je dat mensen er wat aan kunnen hebben? Want als je later kritiek of feedback krijgt, dan weet jij waarom je het hebt gepost, en wat jouw oprechte bedoeling was. En mijn overtuiging is dat je diep van binnen wel voelt of de feedback klopt, of dat iemand gewoon zit te zeuren. Want die mensen heb je ook. 😉
Mijn intentie? Ik hoop dat jij voelt dat jij ook volop je podium mag pakken.
En ja natuurlijk, ik doe het ook voor mezelf. Ja, ik ben van jongs af aan de ‘aandachtstrekker’ geweest: de lolbroek in de klas, het schooltoneel, de lokale radio, het presenteren van bandjesavonden, model, televisiepresentator: ik zocht het publiek en de lens van de camera altijd bewust op. Ik vond het te gek!
Maar er ligt een taboe op om dat leuk te vinden, denk ik soms. Vrouwen zijn zo geconditioneerd om maar aardig gevonden te worden. Ik hoor zo vaak van klanten dat ze vroeger enorm genoten van het podium, of uit hun dak gingen op de dansvloer, maar dat dat gevoel helemaal is ondergesneeuwd. Ze voelen heel diep nog het verlangen om zich te laten zien, maar ja.. wat zullen anderen ervan zeggen?
Nou, ze kunnen dus zeggen “Denk je dat je Oprah Winfrey bent ofzo?” 😉
En dan? Hoe zou dat voelen? Voelt het rot voor jou, of kun je voorbij de feedback gaan? Ervan leren wat je kunt, en naast je neerleggen wat moet?
Ik ben benieuwd!
Liefs Eva
PS: Wil je nog meer presentatietips en zelf je podium pakken? Kom dan 21 april naar het Pak je Podium Netwerk Event! Meer informatie vind je HIER
