‘Mama, ga je mee naar het klassenuitje? We gaan op een rondvaartboot en naar een paleis in de Grachtengordel.’
Dat hoef je maar een keer tegen mij te zeggen! Als geschiedenisfreak ben ik natuurlijk wel te porren voor zo’n spectaculair tripje. De prachtige grachtenpanden bekijken vanaf het water…
Je raadt het al: de praktijk is wat weerbarstiger. Te beginnen met mijn look: ik moet over mijn zorgvuldig uitgekiende outfit een fluorescerend klaarover-jack.
In een lange slinger fietsen we met zo’n 20 kinderen door de knetterdrukke binnenstad, waar overal vrachtwagens dubbel parkeren en toeteren. Een leerling rijdt door een rood stoplicht en staat midden op de weg stil. Aargh! Paniek.
‘Kijk een Tesla!’ roepen ze, als ze eigenlijk gevelstenen moeten bekijken en in het museum hoor je regelmatig ‘nergens aankomen!’
Maar al met al is het een daverend succes.
Kan jij je nog herinneren hoe het voelt als je voor het eerst een marmeren hal binnenstapt met een plafond vol engeltjes en krullen? Overal portretten van chique dames in jurken afgezet met kant en heren met pruiken op? Dat maakt indruk!
Dan sta ik in Museum van Loon plotseling oog en oog met een dame op een portret, die er totaal anders uitziet dan de rest. Ze heeft feloranje haar, knalrode lippen en er staat een glaasje sherry naast haar. ‘Portret van Antoinette Bach-van Loon, uit 1981, gemaakt op 83-jarige leeftijd.’
In haar gestreepte mantelpak kijkt ze me uitdagend aan. Het decor blijkt het chique Ritz hotel in Parijs. Ze ziet eruit als Vivienne Westwood, met aan haar pink een zegelring, waaruit blijkt dat ze uit een voorname familie komt.
Op een bordje ernaast lees ik, dat speciaal voor haar in de monumentale boekenkast een drankkabinetje is gemaakt. Deze Antoinette laat niet met zich sollen. Al na een jaar huwelijk gaat ze scheiden, omdat ze niet verder wil leven met een man die alleen maar gokt en overspel pleegt: in die tijd een uitzonderlijke beslissing, die niet voor alle vrouwen was weggelegd.
Dit soort verhalen tonen de kracht van geschiedenis. Het zijn juist de smeuïge details die je niet moet wegpoetsen, maar die karakter geven. Maak het niet te gepolijst.
Dat geldt voor een verhaaltje over een schoolreisje en dat geldt ook voor jou.
Inspiratievragen:
– Hoe kun jij meer de rauwe randjes van jouw geschiedenis laten zien?
– Welk deel van jouw geschiedenis, mag meer aandacht krijgen, omdat het jou onderscheidend neerzet?
– Welke kleine, maar krachtige details zetten dat verhaal extra goed neer?
Dit ontdekte ik bij mijn eigen geschiedenis:
Ik weet zeker dat er bij jou ook nog bruikbaar materiaal is, wat je nu niet laat zien. Gewoon omdat het voor jou wel zo klaar als een klontje is, maar een ander kent jou nog niet zo goed. Laat jezelf kennen!
Liefs Eva
PS: Als je letterlijk de geschiedenis in wilt duiken, ga dan met me mee naar Rome in het voorjaar, voor het legendarische presentatieprogramma Carpe Podium, met jouw slotpresentatie in een Romeinse Arena. Lees er hier meer over: www.nicoleoffenberg.nl/rome
Rustig aan beginnen? Doe dan deze superleuke, kort maar krachtige storytelling training: Breng je Geschiedenis Tot Leven, voor slechts 47, ex btw. Als leuke kennismaking. Want ook al zit je geschiedenis niet altijd mee, je kunt nog altijd geschiedenis schrijven! 😉 www.evabrouwer.tv/geschiedenis
